تاریخچه توسعه دوربین های تصویربرداری حرارتی مادون قرمز را به اشتراک بگذارید
دوربین های تصویربرداری حرارتی از عناصر حساس به نور ایجاد می شوند که به پرتوهای مادون قرمز حساس هستند ، اما عناصر حساس به عکس فقط می توانند تعیین کنند که آیا پرتوهای مادون قرمز وجود دارد یا خیر و نمی توانند تصاویر را ارائه دهند. در جنگ جهانی دوم ، کشورهای متخاصم علاقه به استفاده نظامی از تصاویر حرارتی نشان دادند و تحقیقات پراکنده و کاربردهای در مقیاس کوچک را انجام دادند. در سال 1943 ، ایالات متحده با RNO همکاری کرد تا یک مدل با نام M12 تولید کند. عملکرد و ظاهر آن از قبل می تواند به عنوان نمونه اولیه یک تصویرگر حرارتی دیده شود. این باید به عنوان تصویرگر حرارتی مورد نظر و مبدأ تصویرگرهای حرارتی در نظر گرفته شود.
در سال 1952 ، یک ماده بسیار مهم ، آنتیمونید ایندیم ، تهیه شد. این ماده نیمه هادی جدید باعث توسعه بیشتر دوربین های تصویربرداری حرارتی مادون قرمز شد. به زودی پس از آن ، تگزاس Instrument و RNO به طور مشترک مادون قرمز آینده نگر (مادون قرمز به جلو) را با ارزش عملی توسعه دادند.

مادون قرمز) تصویرگر حرارتی. این سیستم با استفاده از یک دستگاه مکانیکی برای کنترل چرخش لنز ، از یک عنصر اصلی عکس استفاده می کند تا نور را بر روی عنصر حساس به نور منعکس کند.
با بلوغ فرآیند تولید مواد کادمیوم تلورید جیوه ، استفاده در مقیاس بزرگ از دوربین های تصویربرداری حرارتی در حوزه نظامی امکان پذیر شده است. پس از دهه 1960 ، آرایه های خطی متشکل از 60 یا بیشتر از عناصر حساس به نور ظاهر شدند. شرکت RNO آمریکایی استفاده از دوربین های تصویربرداری حرارتی را در زمینه غیرنظامی گسترش داد. با این حال ، با توجه به استفاده اولیه از عناصر حساس به عکس های غیر تمیز ، اجزای یخچال و مکانیسم اسکن مکانیکی کل سیستم را بسیار بزرگ کرده است.
پس از بالغ شدن فناوری CCD ، تصویر حرارتی آرایه هواپیمای کانونی جایگزین تصویرگر حرارتی اسکن مکانیکی شد. در دهه 1980 ، پس از آنكه فن آوری تبرید نیمه هادی جایگزین نیتروژن مایع نیتروژن و كمپرسور شد ، دوربین های تصویربرداری حرارتی قابل حمل و دستی شروع به ظاهر شدند. پس از دهه 1990 ، RNO یک آرایه هواپیمای کانونی مادون قرمز غیرمجاز را بر اساس سیلیکون آمورف ایجاد کرد و باعث کاهش بیشتر هزینه تولید تصاویر حرارتی شد.

مشاهده می شود که توسعه دوربین های تصویربرداری حرارتی یک فرآیند نسبتاً طولانی است. در این دوره ، RNO و Texas Instruments سهم زیادی در توسعه دوربین های تصویربرداری حرارتی داشتند. در حقیقت ، یکی دیگر از همکاران بسیار مهم ارتش ایالات متحده است. براساس آمار ناقص ، در 40 سال گذشته ، ارتش آمریكا بیش از چندین میلیارد دلار در دوربین های تصویربرداری حرارتی سرمایه گذاری كرده است زیرا با RNO همکاری كرده است.
