آشکارسازهای فلزی زیرزمینی چگونه به وجود آمد؟ اجازه بدهید در زیر به طور مفصل برای شما توضیح دهم.
فلزیاب های زیرزمینی در واقع نوعی فلزیاب هستند، اما قابلیت تشخیص زیرزمینی بهتری نسبت به فلزیاب ها دارند. در دوران صنعتی، فلزیاب ها برای استخراج مواد معدنی اختراع شدند.
در شرایط نسبتاً عقب مانده علمی و فناوری آن زمان، فلزیاب ها نمی توانستند فلزات را به دقت تشخیص دهند، زیرا خاک زیرزمینی نسبتاً ضخیم بود و در خود لایه خاک مواد معدنی، کانی های سنگی و غیره زیادی وجود داشت و این مواد نیز توانایی مسدود کردن میدان های الکترومغناطیسی را دارند، بنابراین گاهی ممکن است فلزی نباشد که باید به دنبال آن بگردیم، اما فلزیاب ها نیز پاسخ خواهند داد. با توجه به نتایج فلزیاب به معدن و یا پیدا کردن فلزات، گاهی اوقات اثرات و مزایای مورد انتظار را نمی توان به دست آورد.
با این حال پیدایش فلزیاب های زیرزمینی این مشکل را به خوبی حل کرده است. یک آشکارساز در داخل این ابزار وجود دارد، و سه مجموعه کویل در آشکارساز وجود دارد، با تقسیم کار متفاوت، و آنها می توانند کار را پس از ترکیب به خوبی کامل کنند. یک مجموعه از کویل ها مسئول ارسال سیگنال ها هستند و دو مجموعه از کویل ها مسئول دریافت سیگنال ها هستند. این سه مجموعه از کویل ها نقش بسیار مهمی در داخل آشکارساز ایفا می کنند.
موج الکترومغناطیسی یک فرکانس خاص توسط کویل که سیگنال را منتقل می کند ساطع می شود، وارد کویل دریافت کننده می شود و یک میدان مغناطیسی القایی را تشکیل می دهد. هنگامی که فلزیاب زیرزمینی شروع به کار می کند، میدان الکترومغناطیس شروع به کار می کند و هنگامی که فلز تشخیص داده می شود، فلز در میدان الکترومغناطیس ظاهر می شود که خط القایی را قطع خواهد کرد و میدان الکترومغناطیسی نمی تواند حلقه ای تشکیل دهد که باعث می شود آشکارساز زنگ خطر صادر کند، سپس به این معنی است که احتمال وجود زیر زمین وجود دارد. فلزی.
می توان گفت که فلزیاب های زیرزمینی برای اکتشافات زیرزمینی مناسب تر از فلزیاب ها هستند، و محدوده اکتشاف گسترده ای دارند که می تواند به اعماق زمین برود و توانایی آن ها در تشخیص فلزات به مراتب برتر از فلزیاب های معمولی است. بنابراین چه برای استخراج معادن معدنی باشد و چه اکتشافات باستان شناسی، استفاده از فلزیاب های زیرزمینی بدون شک بهترین انتخاب است.
