اصل اندازه گیری القای مغناطیسی ضخامت سنج های پوشش
هنگام استفاده از اصل القای مغناطیسی، ضخامت پوشش با مقدار شار مغناطیسی که از پروب از طریق پوشش غیر فرومغناطیسی به زیرلایه فرومغناطیسی جریان می یابد، تعیین می شود. مقاومت مغناطیسی مربوطه را نیز می توان برای نشان دادن ضخامت پوشش آن اندازه گیری کرد. هرچه پوشش ضخیم تر باشد، مقاومت مغناطیسی بیشتر و شار مغناطیسی کوچکتر است. یک ضخامت سنج بر اساس اصل القای مغناطیسی می تواند، در اصل، ضخامت پوشش های غیر مغناطیسی را بر روی یک بستر مغناطیسی اندازه گیری کند. عموماً لازم است که نفوذپذیری مغناطیسی زیرلایه بالای 500 باشد. اگر ماده پوششی دارای خاصیت مغناطیسی نیز باشد، لازم است که اختلاف نفوذپذیری مغناطیسی بین آن و زیرلایه به اندازه کافی زیاد باشد (مانند آبکاری نیکل روی فولاد). هنگامی که پروب با یک سیم پیچ در اطراف هسته نرم روی نمونه آزمایش شده قرار می گیرد، دستگاه به طور خودکار یک جریان آزمایشی یا سیگنال آزمایشی را خروجی می دهد. محصولات اولیه از سنج های نوع اشاره گر برای اندازه گیری مقدار نیروی الکتروموتور القایی استفاده می کردند و دستگاه سیگنال را برای نشان دادن ضخامت پوشش تقویت می کرد. در سال‌های اخیر، فناوری‌های جدیدی مانند تثبیت فرکانس، قفل فاز و جبران دما در طراحی مدار معرفی شده‌اند که از مقاومت مغناطیسی برای تعدیل سیگنال‌های اندازه‌گیری استفاده می‌کنند. ما همچنین مدارهای مجتمع طراحی شده با میکروکامپیوترها را پذیرفتیم و آنها را معرفی کردیم، که دقت اندازه گیری و تکرارپذیری را تا حد زیادی بهبود بخشید (تقریباً با یک مرتبه بزرگی). ضخامت سنج های القایی مغناطیسی مدرن دارای وضوح 0.1um، خطای مجاز 1٪ و محدوده اندازه گیری 10 میلی متر هستند.
ضخامت سنج اصل مغناطیسی را می توان برای اندازه گیری لایه رنگ، لایه محافظ چینی و لعاب، پوشش پلاستیک و لاستیک، لایه های مختلف آبکاری فلزات غیرآهنی از جمله نیکل کروم و پوشش های ضد خوردگی مختلف صنایع شیمیایی و نفت بر روی سطح فولاد استفاده کرد.
