آشکارساز گاز قادر به تشخیص چه نوع گازهایی است؟
وقتی صحبت از آشکارسازهای گاز می شود، بسیاری از مردم ممکن است اطلاعات زیادی در مورد آنها نداشته باشند. آشکارسازهای گاز می توانند نشت گاز را تشخیص دهند و به افراد یادآوری کنند که اقدامات ایمنی مانند تخلیه، تهویه اجباری و خاموش کردن تجهیزات را با ارسال سیگنال های هشدار صدا و نور انجام دهند. ابزاری ضروری در تولید صنعتی و زندگی روزمره. اما آشکارساز گاز قادر به تشخیص هیچ گازی نیست، بنابراین انواع گازهایی که آشکارساز گاز می تواند تشخیص دهد کدامند؟
انواع گازهایی که آشکارسازهای گاز اغلب نیاز به شناسایی دارند، عمدتاً به سه دسته تقسیم می شوند: گازهای قابل احتراق، گازهای سمی و VOC (ترکیبات آلی فرار).
گازهای قابل احتراق اغلب در حال استفاده مواجه می شوند. مفهوم گاز قابل احتراق به این معنی است که می توان آن را به طور یکنواخت با هوا (یا اکسیژن) در محدوده غلظت معینی مخلوط کرد تا یک گاز از پیش مخلوط شده تشکیل شود. هنگام برخورد با منبع آتش منفجر می شود و در حین احتراق مقدار زیادی گاز آزاد می کند. گاز انرژی
این گونه گازها در محیط کار صنایع پتروشیمی و صنایع شیمیایی در همه جا وجود دارند. گازهای قابل احتراق رایج ما هیدروژن (H2)، متان (CH4)، اتان (C2H6)، پروپان (C3H8)، بوتان (C4H10)، اتیلن (C2H4)، پروپیلن (C3H6)، بوتن (C4H8)، استیلن (C2H2)، پروپین (C3H4)، بوتین (C4H6) و غیره.
گاز سمی گازی است که برای بدن انسان مضر است و می تواند باعث مسمومیت شود. عمدتاً به گازهای تحریک کننده (گازهایی که چشم و غشای مخاطی دستگاه تنفسی را تحریک می کند) و گاز خفه کننده (گازهایی که می تواند باعث هیپوکسی در بدن شود) تقسیم می شود. گاز خفه کننده گاز سمی را می توان به گاز خفه کننده ساده، گاز خفه کننده خون و گاز خفه کننده سلول تقسیم کرد، این گازها می توانند مستقیماً به بدن انسان آسیب برسانند و همچنین بسیار خطرناک هستند، گازهای سمی رایج مونوکسید کربن (CO)، سولفید هیدروژن ( H2S)، آمونیاک (NH3)، کلر (CL2)، دی اکسید گوگرد (SO2)، دی اکسید نیتروژن (NO2)، اکسید نیتریک (NO)، دی اکسید کربن (CO2) و غیره.
مفهوم VOC هر مایع یا جامدی آلی است که می تواند به طور خود به خود تحت دما و فشار معمولی تبخیر شود که معمولاً حلال آلی نامیده می شود. آشکارسازهای معمولی می توانند بنزین، گازوئیل، بنزن، نفت خام، رنگ و غیره را شناسایی کنند.
انواع گازهای فوق که توسط آشکارسازهای گاز قابل تشخیص هستند در اینجا به اشتراک گذاشته شده است. به طور خلاصه، زیرا انواع گازهایی که هر بخش تولید با آن مواجه می شود متفاوت است. هنگام انتخاب، باید تمام موقعیت های ممکن را در نظر بگیریم. به عنوان مثال، در محیط معدن معادن زغال سنگ، متان و آلکان های کمتر سمی بیشتر هستند، بنابراین بدون شک انتخاب یک آشکارساز گاز قابل احتراق مناسب تر است. این نه تنها به این دلیل است که اصل تشخیص آشکارساز گاز قابل احتراق ساده و پرکاربرد است، بلکه دارای ویژگی های نگهداری و کالیبراسیون راحت است. در صورت وجود گازهای سمی مانند مونوکسید کربن و سولفید هیدروژن، برای اطمینان از ایمنی کارگران، لازم است یک آشکارساز گاز انتخاب شود که بتواند گازهای قابل احتراق، مونوکسید کربن، سولفید هیدروژن و اکسیژن را به طور همزمان تشخیص دهد.
