فرآیند درمان اضطراری برای آلارم های آشکارساز گازهای قابل احتراق چیست؟
به طور کلی تا زمانی که گازهای قابل اشتعال و انفجاری وجود دارد، نیاز به نصب آشکارساز گازهای قابل احتراق است. آشکارساز گاز قابل احتراق می تواند سیگنال غلظت گاز جذب شده را از طریق سنسور به سیگنال الکتریکی تبدیل کند. سیگنال ولتاژ را از طریق میکروکامپیوتر تک تراشه دریافت کرده و سپس سیگنال عددی را از طریق پردازش داده به صفحه نمایش منتقل می کند. اما در استفاده از دتکتورهای گاز قابل احتراق به دلیل شرایط مختلف از جمله آلارم به ناچار برخی مشکلات پیش خواهد آمد. بنابراین روند درمان اضطراری برای آلارم آشکارساز گازهای قابل احتراق چیست؟
فرآیند درمان اضطراری برای زنگ آشکارساز گازهای قابل احتراق:
(1) منبع گاز قطع می شود و فشار در خط لوله کاهش می یابد و باعث مکش هوا می شود به طوری که مخلوط هوا و گاز به محدوده انفجار می رسد و در صورت آتش سوزی انفجار رخ می دهد.
(2) در طول بازرسی تجهیزات گاز، گاز منفجر نشده است. آزمایش نشده است و مشتاق آتش گرفتن و انفجار است.
(3) صفحه کور مسدود شده روی تجهیزات به دلیل خوردگی طولانی مدت نشت کرد و قبل از آتش سوزی آزمایشی انجام نشد و منجر به انفجار شد.
(4) احتراق فشار مثبت کوره و سایر تجهیزات.
(5) عملیات در نقض مقررات، ابتدا گاز ارسال کنید، سپس احتراق کنید.
(6) برای کوره های با هوای اجباری، اگر دمنده به طور ناگهانی برق را از دست بدهد و باعث شود گاز به سمت عقب جریان یابد، انفجار نیز رخ می دهد.
(7) اگرچه تجهیزات چسب خط لوله گاز کوره کک پاکسازی شده و مورد بازرسی قرار گرفته است، اما اگر برای مدت طولانی بماند، تجمع در تجهیزات در اثر گرما تبخیر می شود، به خصوص مخلوط گاز تصعید نفتالین و هوا به انفجار می رسد. برد، و همچنین در صورت آتش سوزی منفجر می شود.
(8) مشعل سفت نیست، گاز به داخل کوره نشت می کند و کوره قبل از احتراق تهویه نمی شود.
(9) عدم رعایت مقررات زمانی که تحویل گاز متوقف شد، یا عدم قطع کامل گاز هنگام توقف گاز، و آتش بدون بازرسی.
(10) مشعل مشتعل نمی شود و کوره قبل از احتراق مجدد تهویه نمی شود.
(11) پس از اتصال تجهیزات گاز (خط لوله) به گاز، آزمایش انفجار وجود ندارد و مشتاق است که مشتعل شود.
