کاربرد ردیاب گاز قابل احتراق چیست؟
(1) نقاط نشت احتمالی دستگاه را مورد بررسی قرار دهید ، فشار نشت ، جهت و سایر فاکتورها را تجزیه و تحلیل کرده و نقشه توزیع محل پروب را ترسیم کنید که به سه سطح تقسیم می شود: I ، II و III با توجه به شدت نشت.
(2) با توجه به فاکتورهای خاص مانند جهت جریان هوا و جهت باد محل ، جهت نشت گاز قابل احتراق را در هنگام بروز مقدار زیادی نشت تعیین کنید.
(3) با توجه به چگالی گاز نشت (بیشتر از یا کمتر از هوا) ، همراه با روند جریان هوا ، نقشه روند جریان سه بعدی نشت سنتز می شود و یک برنامه تنظیم نقطه اولیه در موقعیت پایین دست جریان آن ساخته می شود.
(4) مطالعه کنید که آیا وضعیت نشت نقطه نشت یک میکرو نشت یا جت است. اگر این یک میکرو نشت باشد ، محل نقطه باید به نقطه نشت نزدیکتر باشد.
اگر این یک نشت مانند جت باشد ، باید کمی از نقطه نشت فاصله داشته باشد. بر اساس این شرایط ، یک برنامه تنظیم نقطه نهایی تدوین شده است. در این روش می توان تعداد و تنوع محصولات خریداری شده را تخمین زد.
(5) برای مکانهایی که دارای نشت گاز قابل احتراق بزرگ هستند ، طبق مقررات مربوطه ، یک نقطه تشخیص باید در هر {1}} m تنظیم شود.
برای اتاق های پمپ کوچک و ناپیوسته بدون نظارت ، باید به احتمال نشت گاز قابل اشتعال توجه شود. به طور کلی ، یک آشکارساز باید در محل خروجی Wind نصب شود.
(6) برای مکانهایی که دارای نشت هیدروژن هستند ، ردیاب باید در صفحه بالاتر از نقطه نشت نصب شود.
(7) برای رسانه هایی با چگالی گاز بیشتر از هوا ، ردیاب باید در صفحه زیر نقطه نشت نصب شود و به ویژگی های محیط اطراف توجه کند.
برای مکانهایی که گاز قابل اشتعال به راحتی جمع می شود ، باید به تنظیم نقاط نظارت توجه ویژه ای داشته باشد.
(8) در صورت عدم وجود شرایط تهویه مناسب ، برای انتشار گاز قابل اشتعال و محیط فرار.
همچنین برای محتوای گاز قابل اشتعال در قسمت خاصی از هوا آسان است که به غلظت محدودیت انفجار پایین بیاید. این نقاط نظارتی است که نمی توان آنها را نادیده گرفت.
