شدت تابش الکترومغناطیسی و استانداردهای ملی

شدت تابش الکترومغناطیسی و استانداردهای ملی

با توجه به مفهوم تابش الکترومغناطیسی، مشخص شده است که تابش الکترومغناطیسی در واقع نوعی انرژی است و تأثیر آن بر محیط زیست عمدتاً به قدرت انرژی بستگی دارد. واحدهای ابعادی شدت آن عمدتاً شامل چگالی توان، قدرت میدان الکتریکی و قدرت القای مغناطیسی است.

چگالی توان: اشاره به انرژی الکترومغناطیسی با فرکانس بالا دریافت یا ساطع شده در واحد زمان و در واحد سطح دارد که بر حسب وات بر متر مربع (W/m2) اندازه‌گیری می‌شود. هنگام ارزیابی محیط های تابش الکترومغناطیسی با فرکانس بالا، چگالی توان معمولاً بر حسب میکرووات بر سانتی متر مربع (μ W/cm2) بیان می شود.

شدت القای مغناطیسی: نشان دهنده شار مغناطیسی در واحد حجم یا سطح است که برای توصیف قدرت انرژی در یک میدان مغناطیسی استفاده می شود که بر حسب تسلا یا گاوس (T یا Gs) اندازه گیری می شود.

اثرات بیولوژیکی ناشی از انرژی تابش الکترومغناطیسی به شدت تابش الکترومغناطیسی، زمان تابش، فرکانس امواج تابشی و طول فیزیکی قرار گرفتن در معرض بیولوژیکی مربوط می شود.

به منظور کنترل آلودگی امواج الکترومغناطیسی به محیط زیست، حفاظت از سلامت مردم و ترویج توسعه فناوری الکترومغناطیسی، چین استانداردهای ملی سلامت امواج الکترومغناطیسی زیست محیطی جمهوری خلق چین و GB9175-88 را تدوین کرده است. معمولاً از شدت میدان الکتریکی V/m و چگالی توان μ W/cm2 به عنوان واحد استفاده می شود.

دولت چین همیشه اهمیت زیادی برای ایمنی عمومی قائل بوده و مقررات حفاظت از تشعشعات الکترومغناطیسی (GB8702-88) را صادر کرده است. استاندارد حد تشعشعات الکترومغناطیسی این آیین نامه بسیار سختگیرانه تر از استاندارد بین المللی است (جدول 1 را که معمولاً در باند RF استفاده می شود را ببینید) و حد استاندارد 40 μ W/cm2 تعیین شده است.

در سطح بین‌المللی، استاندارد حد تشعشع برای باند فرکانس توان (یعنی فرکانس 50Hz) معمولاً روی 0.4 میکرو تسلا (μT) تنظیم می‌شود.

استاندارد حد تشعشع عمومی در کشور ما فقط 40 μ W/cm2 است که بیش از 10 برابر استانداردهای کمیته بین المللی پرتوهای غیریونیزان و کشورهای اتحادیه اروپا و 5 برابر سختگیرانه تر از استانداردهای استرالیا است.