ویژگی های عملکرد آشکارسازهای تشعشع
عملکرد اصلی آشکارسازهای تشعشعی عبارتند از راندمان تشخیص، وضوح، پاسخ خطی و توانایی تشخیص ذرات. دستگاهی که انرژی تابشی را به سیگنال قابل اندازه گیری تبدیل می کند. اصل اساسی آشکارساز این است که تشعشع با ذرات موجود در محیط آشکارساز برهمکنش می‌کند، تمام یا بخشی از انرژی را به ذرات موجود در محیط منتقل می‌کند و تحت شرایط خارجی خاصی باعث واکنش قابل اندازه‌گیری ماکروسکوپی می‌شود. برای نوار نوری، تابش را می توان به عنوان یک پرتو فوتون در نظر گرفت، انرژی فوتون ها به الکترون های موجود در محیط منتقل می شود و به اصطلاح یک رویداد فوتون ایجاد می شود و انرژی تابش به انرژی گرمایی تبدیل می شود (مانند ترموکوپل)، انرژی الکتریکی (مانند جریان نوری و فوتوولتاژ)، انرژی شیمیایی (تشکیل حساس به نور ذرات نقره در لاتکس)، یا تابش طول موج دیگری (اثر فلورسانس). با توجه به این انرژی ها و تشعشعات، دستگاه های مختلفی برای اندازه گیری انرژی تابشی اجرام آسمانی طراحی شده است.
