نظریه پایه مادون قرمز دماسنج مادون قرمز صنعتی
در سال 1672، کشف شد که نور خورشید (نور سفید) از نور با رنگ های مختلف تشکیل شده است. در همان زمان، نیوتن به این نتیجه معروف رسید که نور تک رنگ در طبیعت ساده تر از نور سفید است. از یک منشور دو رنگی برای تجزیه نور خورشید (نور سفید) به نورهای تک رنگ قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، آبی، بنفش و غیره استفاده کنید. در سال 1800، فیزیکدان بریتانیایی FW Huxel، پرتوهای مادون قرمز را کشف کرد که نورهای رنگی مختلف را از نور خورشید مطالعه کرد. دیدگاه حرارتی هنگامی که گرمای رنگ های مختلف نور را مطالعه می کرد، عمدا تنها پنجره اتاق تاریک را با یک صفحه تاریک مسدود کرد و یک سوراخ مستطیلی در صفحه باز کرد و یک منشور شکافنده پرتو در سوراخ نصب شد. هنگامی که نور خورشید از منشور می گذرد، به نوارهای نوری رنگی تجزیه می شود و از دماسنج برای اندازه گیری گرمای موجود در رنگ های مختلف در نوارهای نور استفاده می شود. به منظور مقایسه با دمای محیط، Huxel از چندین دماسنج که در نزدیکی نوار نور رنگی قرار گرفته بودند به عنوان دماسنج مقایسه ای برای اندازه گیری دمای محیط استفاده کرد. در طول آزمایش، او به طور تصادفی یک پدیده عجیب را کشف کرد: یک دماسنج که در خارج از نور مایل به قرمز قرار داده شده بود، ارزش بالاتری نسبت به سایر دماهای اتاق داشت. پس از آزمون و خطا، این منطقه به اصطلاح با دمای بالا با بیشترین گرما همیشه در خارج از نور قرمز در لبه نوار نور قرار دارد. بنابراین او اعلام کرد که علاوه بر نور مرئی، یک «خط داغ» نامرئی برای چشم انسان در تابش ساطع شده از خورشید نیز وجود دارد. این "خط داغ" نامرئی در خارج از نور قرمز قرار دارد و نور مادون قرمز نامیده می شود. مادون قرمز نوعی موج الکترومغناطیسی است که ماهیت مشابه امواج رادیویی و نور مرئی دارد. کشف مادون قرمز جهشی در درک بشر از طبیعت است و راه وسیع جدیدی را برای تحقیق، استفاده و توسعه فناوری مادون قرمز باز کرده است.
طول موج پرتوهای مادون قرمز بین 0.76 و 1000 میکرومتر است. با توجه به محدوده طول موج، می توان آن را به چهار دسته تقسیم کرد: مادون قرمز نزدیک، مادون قرمز میانی، مادون قرمز دور و مادون قرمز بسیار دور. موقعیت آن در طیف پیوسته امواج الکترومغناطیسی، ناحیه بین امواج رادیویی و نور مرئی است. . تابش مادون قرمز یکی از گسترده ترین تابش های الکترومغناطیسی در طبیعت است. این مبتنی بر این واقعیت است که هر جسمی حرکات نامنظم مولکولی و اتمی خود را در یک محیط معمولی ایجاد می کند و به طور مداوم انرژی مادون قرمز حرارتی، حرکات مولکولی و اتمی را ساطع می کند. هر چه شدت تابش بیشتر باشد، انرژی تابش بیشتر است و بالعکس، انرژی تابش کمتر است.
اجسام با دمای بالاتر از صفر مطلق به دلیل حرکت مولکولی خود تابش می کنند
