نحوه استفاده و اقدامات احتیاطی هنگام استفاده از آشکارسازهای گاز ثابت
ردیاب گاز یک ماشین دقیق است که می تواند محیط گاز در منطقه کارخانه را در زمان واقعی تشخیص دهد و از ایمنی جان پرسنل در منطقه کارخانه محافظت کند. با این حال، مشکلات اغلب در هنگام استفاده از تشخیص گاز ثابت ایجاد می شود که انجام مسئولیت حفاظت از ایمنی را دشوار می کند. برای چنین ماشین آلات دقیقی، اغلب به دلیل استفاده نادرست توسط کاربران، عدم درک عملکرد آشکارساز، انتخاب نادرست تجهیزات، عدم رعایت الزامات استاندارد برای ساخت و ساز و نگهداری ناکافی توسط کاربران، و در نتیجه اختلالات مختلف گاز، اغلب به نگهداری و نگهداری مناسب نیاز است. آشکارسازها در مراحل بعدی استفاده، بر عملکرد عادی آنها تأثیر می گذارد. در واقع، تسلط بر روش استفاده صحیح و تعمیر و نگهداری منظم نه تنها می تواند از دقت تشخیص آشکارساز گاز اطمینان حاصل کند، بلکه عمر مفید آن را نیز افزایش می دهد.
در طول استفاده از آشکارسازهای گاز، هشدارهای گاز قابل احتراق باید از تجهیزات تهویه مطبوع و گرمایش دور نگه داشته شوند تا از خرابی ناشی از موقعیت نامناسب جلوگیری شود. هنگام استفاده از تجهیزات تهویه مطبوع و گرمایش، اگر هوای سرد و گرم مستقیماً از طریق دزدگیر گاز قابل احتراق جریان یابد، ممکن است در مقاومت الکتریکی سیم پلاتینی زنگ هشدار گاز احتراق خطا ایجاد شود. در هنگام استفاده از آلارم گازهای قابل احتراق، کاربران باید به جلوگیری از تداخل الکترومغناطیسی نیز توجه داشته باشند. موقعیت نصب، زاویه نصب، اقدامات حفاظتی و سیم کشی سیستم هشدار گاز قابل احتراق باید در برابر تداخل الکترومغناطیسی محافظت شود. سه راه اصلی وجود دارد که محیط الکترومغناطیسی بر آلارم‌های گاز قابل احتراق تأثیر می‌گذارد: تداخل امواج الکترومغناطیسی موجود در هوا، گروه‌های پالس باریک در برق و سایر خطوط ورودی و خروجی، و الکتریسیته ساکن انسان.
در ساخت دتکتورهای گاز، دزدگیر گاز قابل احتراق در نزدیکی تجهیزاتی که مستعد نشت گاز قابل احتراق هستند قرار نمی گیرد و یا در مجاورت فن اگزوز نصب می شود. گاز قابل احتراق نشت شده نمی تواند به طور کامل در مجاورت آلارم گاز قابل احتراق پخش شود و در نتیجه خطر نشتی توسط هشدار گاز قابل احتراق به موقع تشخیص داده نمی شود. برای آلارم گازهای قابل احتراق در مناطق مسکونی، آنها باید در نزدیکی خطوط لوله گاز و اجاق گاز در آشپزخانه نصب شوند. هنگامی که ساکنان از گاز طبیعی استفاده می کنند، آشکارسازهای گاز باید در سقف 300 میلی متر از سقف نصب شوند. هنگامی که ساکنان از گاز مایع استفاده می کنند، آشکارسازهای گاز باید در فاصله 300 میلی متری زمین نصب شوند. اگر زنگ هشدار گاز قابل احتراق به طور قابل اعتمادی زمین نباشد و تداخل الکترومغناطیسی را نتوان حذف کرد، ناگزیر بر ولتاژ تأثیر می گذارد و باعث خطاهای داده های تشخیص نادرست می شود. بنابراین، هشدار گاز قابل احتراق باید به طور قابل اعتمادی در طول فرآیند ساخت و ساز به زمین متصل شود. ترمینال های سیم کشی و هشدار گاز قابل احتراق در مناطقی قرار دارند که مستعد برخورد یا ورود آب هستند و باعث ایجاد مدارهای باز یا کوتاه در مدارهای الکتریکی می شوند. در جوشکاری باید از شار غیر خورنده استفاده شود، در غیر این صورت خوردگی در محل اتصال جدا می شود یا مقاومت خط را افزایش می دهد و بر تشخیص عادی تأثیر می گذارد. آشکارساز را نیندازید یا روی زمین نیندازید. پس از ساخت، اشکال زدایی باید انجام شود تا اطمینان حاصل شود که آلارم گاز قابل احتراق در شرایط کار عادی قرار دارد.
