نحوه تست مقاومت دستگاه لحیم کاری
لحیم کاری برقی یک ابزار ضروری برای تولید الکترونیکی و تعمیر لوازم برقی است. عمدتاً برای جوشکاری قطعات و سیم ها استفاده می شود. با توجه به ساختار مکانیکی، می توان آن را به آهن لحیم کاری الکتریکی نوع گرمایش داخلی و آهن لحیم کاری الکتریکی نوع گرمایش خارجی تقسیم کرد. با توجه به عملکرد، می توان آن را به آهن لحیم کاری غیر لحیم کاری و آهن لحیم کاری تقسیم کرد. لحیم کاری های قلع بر اساس کاربردهای مختلف به دو دسته میل لحیم کاری پرقدرت و لحیم کاری کم مصرف تقسیم می شوند.
تست لحیم کاری شامل سه بخش تست مقاومت زمین (حالت سرد/گرم)، تست ولتاژ نشتی و تست جریان نشتی است.
1. تست مقاومت زمین لحیم کاری در حالت خنک کننده:
هنگامی که برق خاموش است، یک سر پروب مولتی متر را به انتهای زمین دوشاخه برق و سر دیگر را به نوک هویه لحیم کاری لمس کنید تا داده ها را آزمایش کنید.
2. تست مقاومت زمین آهن لحیم کاری تحت حرارت:
برق را به برق وصل کنید، لحیم کاری را روشن کنید، یک سر پروب مولتی متر را با انتهای زمین نوار برق و سر دیگر آن را در تماس با برد تستی که هویه لحیم کاری با آن تماس دارد، قرار دهید و اندازه گیری کنید. نتایج؛
3. تست ولتاژ نشتی آهن لحیم کاری و آزمایش جریان نشتی مشابه روش تست مقاومت است. لازم به ذکر است که مولتی متر هنگام اندازه گیری جریان نیاز به تعویض دنده یا تنظیم موقعیت سیم سرب مولتی متر دارد.
چگونه یک آهن لحیم کاری انتخاب کنیم؟
(1) هنگام لحیم کاری مدارهای مجتمع، ترانزیستورها و قطعاتی که به راحتی در اثر گرما آسیب می بینند، از گرمایش داخلی 20 وات یا لحیم کاری گرمایش خارجی 25 وات استفاده کنید.
(2) هنگام جوشکاری سیم‌های ضخیم‌تر یا کابل‌های کواکسیال، از گرمایش داخلی 50 وات یا آهن لحیم کاری گرمایش خارجی 45-75 وات استفاده کنید.
(3) هنگام جوشکاری اجزای بزرگتر، مانند شاسی فلزی شاسی، باید از آهن لحیم کاری بیش از 100 وات استفاده شود.
(4) شکل نوک آهن لحیم کاری باید با الزامات سطح قطعات مورد جوش و چگالی مونتاژ محصول سازگار باشد.
به بیان ساده، قدرت و نوع آهن لحیم کاری باید به طور معقولی با توجه به جسم مورد جوش انتخاب شود. اگر قطعاتی که قرار است جوش داده شوند بزرگتر باشند، قدرت لحیم کاری مورد استفاده نیز باید بزرگتر باشد. اگر قدرت کمتر باشد، دمای جوش بسیار پایین خواهد بود و لحیم کاری به آرامی ذوب می شود. شار به راحتی قابل تبخیر نیست و اتصالات لحیم صاف و محکم نیستند که به ناچار منجر به کیفیت ظاهری نامناسب و استحکام جوش می شود یا حتی لحیم کاری نمی تواند ذوب شود و جوشکاری انجام نمی شود. با این حال، قدرت آهن لحیم کاری نباید خیلی زیاد باشد. اگر بیش از حد زیاد باشد، گرمای زیادی به قطعه کار برای جوش داده می شود و باعث گرم شدن بیش از حد اتصالات لحیم کاری می شود که ممکن است باعث آسیب به قطعات شود و باعث ریزش ورق مسی برد مدار چاپی شود و لحیم کاری که لحیم شود. جریان روی سطح جوش خیلی سریع است و نمی توان آن را کنترل کرد.
