کاوشگر تشخیص گاز قابل اشتعال پس از نصب در یک نقطه ثابت به راحتی قابل جابجایی نیست. با توجه به سال ها تجربه کاری، عوامل زیر باید در برنامه های خاص در نظر گرفته شوند.
(1) مکان‌های نشت احتمالی دستگاهی که باید نظارت شود را شناسایی کنید، فشار، جهت و سایر پارامترهایی را که ممکن است بر نشتی تأثیر بگذارد، ارزیابی کنید و سپس نقشه‌ای از توزیع موقعیت‌های کاوشگر بسازید که به سه درجه تقسیم می‌شود—I ، II و III - بر اساس شدت نشت.
(2) در صورت نشت قابل توجه، جهت نشت گاز قابل اشتعال را با توجه به شرایط محلی مانند جهت جریان هوا و جهت باد مشخص کنید.
(3) یک نمودار روند جریان سه بعدی از نشتی ایجاد می شود، و یک طرح نقطه تنظیم اولیه در موقعیت پایین دست جریان، بسته به چگالی گاز ریخته شده (بیشتر یا کمتر از هوا)، جفت شده با روند جریان هوا
(4) بررسی کنید که آیا نقطه نشتی به صورت جت مانند یا ریز نشت نشتی دارد. نقطه تنظیم باید نزدیکتر به نقطه نشتی قرار گیرد اگر نشتی کمی دارد. اگر نشتی جت است، کمی از محل نشتی دور شوید. بر اساس این شرایط یک سایت پلان نهایی ایجاد شد. میزان و تنوع خرید را می توان از این طریق تخمین زد.
(5) مطابق با قوانین قابل اجرا، هر 10 تا 20 متر برای مکان هایی که دارای نشت گاز قابل اشتعال قابل توجهی هستند، باید یک نقطه تشخیص تعبیه شود. پتانسیل نشت گازهای خطرناک باید در اتاق های پمپ کوچک و نامنظم که سرنشین ندارند در نظر گرفته شود. به طور معمول، یک آشکارساز باید در جریان رو به پایین قرار داده شود.
(6) آشکارساز مکان هایی که نشت هیدروژن باید در صفحه بالای نقطه نشتی نصب شود.
(7) آشکارساز را در یک صفحه پایین تر از نقطه نشتی در محیطی که چگالی گاز آن بیشتر از هوا است نصب کنید و به ویژگی های محیط نزدیک توجه کنید. راه‌اندازی مکان‌های نظارت ایمنی برای مکان‌هایی که احتمال تجمع گازهای قابل اشتعال وجود دارد، نیازمند توجه ویژه است.
(8) ساختن محتویات گاز قابل اشتعال در هوای یک قطعه خاص یا دستیابی به غلظت حد انفجار پایین در یک محیط باز برای انتشار و فرار گازهای قابل اشتعال ساده است. شما نمی توانید این نکات نظارتی ایمنی را نادیده بگیرید.
بررسی وقایع در محل نشان داد که نصب و کالیبراسیون معیوب برای بیش از نیمی از آنها مقصر بوده است. بنابراین اقدامات لازم برای نصب و کالیبراسیون مناسب باید معرفی شوند.
