چگونه هنگام استفاده از آشکارساز گازهای قابل احتراق از تأثیر الکترومغناطیسی جلوگیری کنیم؟
آشکارساز گاز قابل احتراق آشکارسازی است که به یک یا چند غلظت گاز قابل احتراق پاسخ می دهد. دو نوع آشکارساز گاز قابل احتراق وجود دارد: نوع کاتالیزوری و نوع نوری مادون قرمز. هنگامی که گاز قابل احتراق وارد آشکارساز می شود، باعث واکنش اکسیداسیون (احتراق بدون شعله) در سطح سیم پلاتین می شود. گرمای تولید شده دمای سیم پلاتین را افزایش می دهد و مقاومت سیم پلاتین تغییر می کند. بنابراین چگونه هنگام استفاده از آشکارساز گازهای قابل احتراق از تأثیر الکترومغناطیس جلوگیری کنیم؟
1. سه مسیر اصلی برای تأثیر محیط الکترومغناطیسی بر آشکارسازهای گازهای قابل احتراق وجود دارد: 1) تداخل امواج الکترومغناطیسی در محل کار. 2) گروه های پالس باریک در منابع تغذیه و سایر خطوط ورودی و خروجی در آشکارسازهای گاز ثابت. 3) الکتریسیته ساکن تولید شده توسط بدن انسان.
2. هنگام استفاده از آشکارساز گازهای قابل احتراق نیز باید توجه داشته باشید که از دمای بالا، رطوبت بالا، بخار، دود روغن و غیره خودداری کنید.
3. از آنجایی که ممکن است در بسیاری از کارخانه ها حوادث انفجار رخ دهد، هنگام انتخاب آشکارسازها باید آشکارسازهای گازهای قابل احتراق ضد انفجار را انتخاب کنیم. سطح ضد انفجار نباید کمتر از سطح مربوطه در مشخصات فعلی باشد. عدد اول نشان دهنده ضد گرد و غبار است که می تواند به طور کامل از ورود گرد و غبار جلوگیری کند. این بالاترین سطح ضد گرد و غبار است. عدد دوم نشان دهنده ضد آب بودن است. حتی اگر بدنه در اثر باران ناگهانی خیس شود، می توان آن را بازسازی و استفاده کرد.
علاوه بر این، آشکارسازهای مختلف گاز قابل احتراق دارای محدوده بازرسی ثابت خود هستند. فقط در محدوده بازرسی مشخص شده می توان صحت و صحت داده های تشخیص آشکارساز گاز را تضمین کرد و داده های تشخیصی را که برای مدت طولانی از محدوده تشخیص فراتر می رود تضمین کرد. مقادیر عددی به‌دست‌آمده نادرست هستند و نمی‌توان از آنها به عنوان داده صحیح استفاده کرد. بنابراین، آشکارساز گاز قابل احتراق فقط در محدوده مشخص شده قابل استفاده است.
اطلاعات بالا در مورد نحوه جلوگیری از اثرات الکترومغناطیسی هنگام استفاده از آشکارساز گازهای قابل احتراق در اینجا به اشتراک گذاشته شده است. امیدوارم این مقاله برای همه مفید باشد.
