تجزیه و تحلیل شکست و اقدامات متقابل برای کاربرانی که از آشکارسازهای گاز قابل اشتعال استفاده می کنند
(1) استفاده نادرست توسط کاربران
هنگامی که کاربر از آشکارساز استفاده می کند، کولر و تجهیزات گرمایشی را در نزدیکی آشکارساز گاز قابل اشتعال نصب کنید. هنگام استفاده از تهویه مطبوع و تجهیزات گرمایشی، اگر جریان هوای سرد و گرم مستقیماً از زنگ گاز قابل اشتعال عبور کند، ممکن است باعث ایجاد گاز قابل اشتعال شود. مقاومت سیم پلاتینی دزدگیر تغییر می کند و خطا دارد. بنابراین، هشدار گاز قابل اشتعال باید دور از تهویه مطبوع و تجهیزات گرمایشی نگهداری شود تا از خرابی ناشی از تنظیم نامناسب جلوگیری شود. کاربران همچنین باید در هنگام استفاده از آشکارساز گازهای قابل اشتعال به تداخل ضد الکترومغناطیسی توجه کنند. موقعیت نصب، زاویه نصب، اقدامات حفاظتی و سیم کشی سیستم هشدار گاز قابل احتراق باید از تداخل الکترومغناطیسی جلوگیری کند. سه راه اصلی وجود دارد که محیط الکترومغناطیسی می تواند بر آلارم گازهای قابل احتراق تأثیر بگذارد: تداخل امواج الکترومغناطیسی در هوا، گروه های پالس باریک در منابع تغذیه و سایر خطوط ورودی و خروجی، و الکتریسیته ساکن بدن انسان. به عنوان مثال، هنگامی که هشدار گاز قابل احتراق نزدیک به کولر نصب می شود، انحراف تشخیص سیستم رخ می دهد. فاصله بین خط تشخیص و خط برق، خط روشنایی و سایر خطوط برق قوی کم است و سیستم همچنین انحراف تشخیص را بدون اقدامات ضد تداخل الکترومغناطیسی تولید می کند. هنگام استفاده از آشکارساز گاز قابل اشتعال، کاربران باید به عواملی که ممکن است باعث خرابی شوند توجه کنند، مانند: گرد و غبار، دمای بالا، رطوبت، باران و غیره. نصب شده، اگر فن اگزوز در مجاورت آشکارساز گاز قابل احتراق نصب شده باشد، گاز قابل احتراق نشت کرده نمی تواند به طور کامل در مجاورت آلارم گاز قابل احتراق پخش شود و در نتیجه تشخیص به موقع انجام نشود. یی فرصت را از دست داد. علاوه بر این، کاربران باید به نصب آشکارسازهای گاز قابل اشتعال در مکان های ضد انفجار نیز توجه کنند. به عنوان مثال، کارخانه‌های کلاس A که گازهای قابل اشتعال منتشر می‌کنند باید از آلارم‌های گاز قابل اشتعال ضد انفجار استفاده کنند و درجه‌های ضد انفجار آنها نباید کمتر از الزامات مربوط به درجه ضد انفجار مقررات فعلی باشد. کاربران همچنین باید توجه داشته باشند که هنگام استفاده از آشکارساز گازهای قابل اشتعال از مکان هایی که دمای بالا، رطوبت بالا، بخار و دود روغنی ممکن است به آن برسد خودداری کنند. اجسام را روی آشکارساز قرار ندهید یا آویزان نکنید. آشکارساز گاز قابل اشتعال نصب شده نمی تواند موقعیت دستگاه را خودسرانه جابجا کند. کاربران تا حد امکان از آلارم های گاز قابل احتراق برای انتخاب محصولاتی با پروب های حسگر قابل تعویض برای سهولت استفاده استفاده می کنند.
(2) فرآیند ساخت و ساز استاندارد نیست
بی نظمی در روند ساخت و ساز باعث می شود که آشکارساز گاز قابل اشتعال در حین استفاده خرابی را تشخیص دهد. اگر آشکارساز گاز قابل احتراق در نزدیکی تجهیزاتی که مستعد نشت گاز قابل احتراق است نصب نشده باشد یا در حین نصب در مجاورت فن اگزوز نصب شده باشد، گاز قابل احتراق نشت شده را نمی توان به طور کامل در مجاورت آشکارساز گاز پخش کرد. آشکارساز گاز قابل احتراق در محل سکونت باید در نزدیکی خط لوله گاز و اجاق گاز در آشپزخانه نصب شود. آشکارساز باید در فاصله 300 میلی متری از زمین نصب شود. اگر آشکارساز گاز قابل اشتعال به طور قابل اعتمادی زمین نباشد و تداخل الکترومغناطیسی را نتوان حذف کرد، ولتاژ تحت تأثیر قرار می گیرد و داده های تشخیص نادرست خواهند بود. بنابراین، آشکارساز گاز قابل اشتعال باید در طول ساخت و ساز به طور قابل اعتمادی زمین شود. ردیاب‌ها و پایانه‌های گاز قابل اشتعال در مکان‌هایی نصب می‌شوند که مستعد برخورد یا ورود آب هستند که ممکن است باعث قطع شدن مدار الکتریکی یا اتصال کوتاه شود. برای جوشکاری باید از شار غیر خورنده استفاده شود، در غیر این صورت خوردگی در محل اتصال جدا می شود یا مقاومت خط را افزایش می دهد که بر تشخیص طبیعی تأثیر می گذارد. آشکارساز را روی زمین نیندازید یا نیندازید. اشکال زدایی باید پس از ساخت و ساز انجام شود تا اطمینان حاصل شود که آلارم گاز قابل احتراق در شرایط کاری عادی قرار دارد.
(سه)، نگهداری
به منظور تشخیص اطلاعات گازهای قابل احتراق، آشکارساز گاز قابل احتراق باید با محیط تشخیص ارتباط برقرار کند. بنابراین ورود گازهای آلاینده مختلف و گرد و غبار موجود در محیط به دتکتور اجتناب ناپذیر است که بر شرایط کاری ردیاب تاثیر می گذارد. خسارت یک وجود عینی است. محیط کار آشکارسازهای گاز قابل احتراق نسبتاً خشن است و بسیاری از آنها در فضای باز نصب می شوند. تعمیر و نگهداری ضعیف منجر به خطا یا عدم شناسایی آلارم گازهای قابل احتراق می شود. بنابراین، تمیز کردن و نگهداری منظم آشکارسازهای گاز قابل احتراق یک وظیفه مهم برای جلوگیری از خرابی است.
زمین باید به طور منظم بررسی شود. اگر اتصال زمین الزامات استاندارد را برآورده نکند یا اصلاً زمین نباشد، آشکارساز گاز قابل اشتعال را نیز مستعد تداخل الکترومغناطیسی می کند و باعث خرابی می شود. جلوگیری از پیری اجزا از منظر قابلیت اطمینان و عمل ثابت کرده است که خرابی های ناشی از پیری اجزا در سیستم آشکارسازهای گاز قابل اشتعال با دوره خدمات بیش از 10 سال افزایش می یابد. بنابراین، در صورتی که مدت زمان سرویس بیش از الزامات مقررات استفاده باشد، باید به موقع تعویض شود.
