تشخیص و تجزیه و تحلیل محتوای دی اکسید کربن داخلی توسط آشکارساز دی اکسید کربن
در طول دوره گرمایش کلاس، دما، رطوبت و غلظت دی اکسید کربن موجود در هوا در محل مورد آزمایش و بررسی قرار گرفت و نمونه‌های معرف انتخاب و نمونه‌های جمع‌آوری‌شده محاسبه و آنالیز شدند و دلایل اصلی تأثیرگذار بر کیفیت هوا به دست آمده. این بیش از حد غلظت دی اکسید کربن، عدم تهویه و شلوغی بیش از حد کلاس ها است و راه حل هایی را پیشنهاد می کند. با استفاده از فرآیند و روش آزمایش آشکارساز دی اکسید کربن و تجزیه و تحلیل نمونه، از داده ها برای توضیح نحوه بهبود کیفیت هوای کلاس استفاده کنید و به وضعیت ایده آل پس از بهبود اشاره کنید تا محیط آموزشی خوبی فراهم شود و در نهایت به یک اثر آموزشی خوب
داده های تحقیقاتی نشان می دهد که صدها آلاینده داخلی وجود دارد که برخی از آنها غلظت بسیار کمی دارند و بر کار و مطالعه انسان تأثیری نمی گذارند. تا آنجا که به این کلاس مربوط می شود، غلظت دی اکسید کربن عمدتاً تشخیص داده می شود. تجهیزات مورد استفاده آشکارساز دی اکسید کربن است. ماژول حسگر دی اکسید کربن K30 تولید شده توسط SenseAIR از فناوری اندازه گیری نوری با همبستگی مادون قرمز غیر پراکنده (GFC) استفاده می کند که می تواند غلظت دی اکسید کربن را به طور دقیق و پایدار اندازه گیری کند و تداخل CO و H2O را به حداقل برساند. به منظور اطمینان از صحت داده های آزمایش، آشکارساز دی اکسید کربن با گاز NO و گاز استاندارد CO2 با غلظت 2890ppm قبل از آزمایش و پس از عملکرد پایدار دستگاه کالیبره شد.
با توجه به مفاد "استاندارد کیفیت هوای داخلی" GB/T{{0}}: تعداد نقاط نمونه بر اساس اندازه اتاق آزمایش و شرایط سایت تعیین می شود تا به درستی منعکس شود. سطح آلاینده های داخلی در اصل، 1 تا 3 نقطه برای اتاق های کوچکتر از 50 متر مربع باید تعیین شود. برای اتاق های 50 تا 100 مترمربع باید 3 تا 5 امتیاز تعیین کرد. حداقل 5 نقطه برای اتاق های بالای 100 متر مربع باید تعیین شود. مساحت کلاس درس مورد آزمایش بیشتر از 100 متر مربع است، بنابراین پنج نقطه جمع آوری انتخاب شده و به طور مساوی در مورب اتاق چیده می شوند. نقطه نمونه برداری باید از دریچه جلوگیری کند و فاصله از دیوار باید بیشتر از 0.5 متر باشد. ارتفاع نقطه نمونه برداری اصولاً با ارتفاع ناحیه تنفسی انسان مطابقت دارد.
