روش‌های مشاهده رایج برای میکروسکوپ‌های نوری
میکروسکوپ نوری یک ابزار نوری است که از نور به عنوان منبعی برای بزرگنمایی و مشاهده ساختارهای ریزی که با چشم غیرمسلح نامرئی هستند استفاده می کند. اولین میکروسکوپ توسط یک بینایی شناس در سال 1604 ساخته شد.
در طول دو دهه گذشته، دانشمندان کشف کرده‌اند که می‌توان از میکروسکوپ‌های نوری برای شناسایی، ردیابی و تصویربرداری از اجسامی که کوچکتر از نصف طول موج نور مرئی معمولی یا چند صد نانومتر هستند، استفاده کرد.
از آنجایی که میکروسکوپ های نوری به طور سنتی برای مطالعه مقیاس نانو مورد استفاده قرار نمی گرفتند، اغلب فاقد مقایسه کالیبره شده با استانداردها برای بررسی صحت نتایج برای اطلاعات دقیق در آن مقیاس هستند. یک میکروسکوپ می تواند دقیقاً و به طور مداوم موقعیت یک مولکول یا نانوذره را نشان دهد. با این حال، در عین حال، می تواند بسیار نادرست باشد، و موقعیت جسمی که توسط میکروسکوپ شناسایی می شود در یک میلیاردم متر ممکن است در واقع یک میلیونیم متر باشد، زیرا هیچ خطایی وجود ندارد.
میکروسکوپ های نوری در ابزارهای آزمایشگاهی رایج هستند و به راحتی می توانند نمونه های مختلف را بزرگنمایی کنند، از نمونه های ظریف بیولوژیکی گرفته تا دستگاه های الکتریکی و مکانیکی. به طور مشابه، میکروسکوپ‌های نوری به طور فزاینده‌ای توانمند و مقرون به صرفه می‌شوند زیرا نورهای موجود در گوشی هوشمند شما را با نسخه علمی یک دوربین فیلمبرداری ترکیب می‌کنند.
روش‌های مشاهده رایج برای میکروسکوپ‌های نوری
روش مشاهده تداخل دیفرانسیل (DIC).
اصل
نور قطبی شده با استفاده از یک منشور خاص به پرتوهای عمود بر یکدیگر با شدت مساوی تقسیم می شود. پرتوها از شی مورد بررسی در دو نقطه بسیار نزدیک (کوچکتر از وضوح میکروسکوپ) عبور می کنند، بنابراین در فاز کمی متفاوت هستند و به تصویر احساس سه بعدی استریوسکوپی می دهند.
امکانات
آیا می توانم شی مورد بررسی را تولید سه بعدی احساس سه بعدی اثر مشاهده بصری تر است. به لنز شیئی خاصی نیاز نیست و با مشاهده فلورسانس بهتر عمل می کند که می تواند تغییر رنگ پس زمینه و جسم را برای رسیدن به جلوه ایده آل تنظیم کند.
روش مشاهده دارکفیلد
میدان تاریک در واقع روشنایی میدان تاریک است. ویژگی های آن با میدان روشن متفاوت است، زیرا مستقیماً نور روشن را مشاهده نمی کند، بلکه نور منعکس شده یا منعکس شده از جسم مورد بررسی را مشاهده می کند. در نتیجه، میدان دید یک پس زمینه تاریک است، در حالی که جسم مورد بررسی تصویری روشن ارائه می دهد.
اصل میدان دید تاریک بر اساس پدیده Tyndall در اپتیک است که به موجب آن غبار ریز توسط چشم انسان در حضور نور مستقیم قوی که از آن عبور می‌کند، به دلیل عبور نور قوی از آن قابل مشاهده نیست. اگر نور به صورت مایل به سمت آن هدایت شود، به نظر می رسد اندازه ذرات افزایش یافته و به دلیل بازتاب نور برای چشم انسان قابل مشاهده می شود. وسیله جانبی ویژه ای که برای رصد میدان تاریک مورد نیاز است، محدوده لکه بینی میدان تاریک است. مشخصه آن این است که اجازه نمی دهد پرتو نور از شی مورد بررسی از پایین به بالا عبور کند، بلکه با تغییر مسیر نور به گونه ای که به طور مایل به سمت جسم مورد بررسی هدایت شود، به طوری که نور روشن کننده مستقیماً به شیء وارد نشود. عدسی، و یک تصویر روشن با استفاده از نور منعکس شده یا پراش شده از سطح جسم مورد بررسی تشکیل می شود. وضوح مشاهده میدان تاریک بسیار بالاتر از مشاهده میدان روشن است و به 0 می‌رسد.{5}}.004μm.
